Η ΣΗΜΕΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΒΡΑΒΕΥΣΗΣ ΕΝΟΣ ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ

 Η ΣΗΜΕΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΒΡΑΒΕΥΣΗΣ

ΕΝΟΣ ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ

Το Διοικητικό Συμβούλιο των Παλαιμάχων Πρωταθλητών (όλων των Σπορ) του Παναθηναϊκού, στην τελευταία Συνεδρίασή του αποφάσισε τα ονόματα εκείνων που θα τιμηθούν στην ετήσια βράβευσή του, κατά τη διάρκεια της εορτής της βασιλόπιττας. Ανάμεσα στους ολίγους και ο βετεράνος δημοσιογράφος Γιάννης Διακογιάννης (ή Ζαννό για τους παιδικούς του φίλους).

Εκ πρώτης η βράβευση δεν φαίνεται να δένει με τους υπόλοιπους βραβευόμενους, οι οποίοι στο σύνολό τους είναι παλαιοί πρωταθλητές του Συλλόγου, που για μεγάλο διάστημα προσέφεραν ή προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο Σύλλογο και τον ελληνικό αθλητισμό. Αλλά μια δεύτερη σκέψη το δικαιολογεί αφού βέβαια αιτιολογηθεί.

Να το δούμε βαθύτερα.

Κατ’ αρχήν οι δημοσιογράφοι είναι αναπόσπαστα κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας και επομένως οι αθλητικογράφοι του Αθλητισμού. Ακολούθως ο Γιάννης Διακογιάννης είναι από τα γεννοφάσκια του διεθνής καθώς κατά 50% έχει γαλλικό αίμα. «Εκ μητρός γαλλίδος» λέγαμε εκείνο τον καιρό. Ο Παναθηναϊκός είναι (με μεγάλη διαφορά)  ο διεθνής Σύλλογος της χώρας, που στις διεθνείς αναμετρήσεις του είχε ανάγκη συντακτών με ευρύτερες δυνατότητες. «Όπερ έδει δείξαι». Άλλωστε ο τιμώμενος ένοιωθε όχι μόνο άνετα, αλλά ιδιαίτερη ικανοποίηση με τις διεθνείς επιτυχίες του ΠΑΟ, χωρίς όμως να παρασύρεται.

Όπως άλλωστε και ο Μανώλης Μαυρομμάτης που ακολούθησε στο sport – casting. Επίσης ο Διακογιάννης είχε και έχει το σπάνιο προσόν: να είναι διττός. Δηλαδή απολαυστικός τόσο να τον ακούς όσο και να τον διαβάζεις. Να προστεθεί ακόμη ότι πέρα από τη προσφορά του στο ποδόσφαιρο είναι θερμός φίλαθλος και των άλλων Σπορ, κάτι που οι παλαίμαχοι πρωταθλητές του ΠΑΟ το συνυπολόγισαν. Ακόμη να σημειωθεί, κάτι ελάχιστα γνωστό, πως μετά το ποδόσφαιρο λατρεύει τη ποδηλασία όχι μόνο από τον «Tour des France» της εποχής του Φάουστο Κόπι και Τζίνο Μπαρτάλι. Για όλους αυτούς τους λόγους τιμήθηκε πρωταρχικά ο Γιάννης Διακογιάννης.

Αλλά τίθεται ένα ενδιαφέρον ερώτημα. ποιοί δημοσιογράφοι έχουν ελπίδες να τιμηθούν από το 2012 και μετά; Είναι ενδιαφέρουσα μια πρόβλεψη στηριζόμενη σε εξειδικευμένα στοιχεία. Η πολυμέρεια και η συγγραφική δουλειά συνεκτιμώνται. Επομένως οι συγγραφείς βιβλίων σχετικά με τον ΠΑΟ έχουν ένα προβάδισμα.

Αλλά ποιοι είναι αυτοί; Ας δούμε με την ευκαιρία μερικά ιστορικά στοιχεία.

ΠΑΝΟΣ ΜΑΚΡΙΔΗΣ: το 1948 με τη βοήθεια του Σπύρου Καραθανάση έγραψε ένα (μικρό) βιβλίο με την ευκαιρία των 40 ετών του ΠΑΟ. Ο αείμνηστος Μακρίδης δεν ήταν «Παναθηναϊκός» αλλά επειδή είχε γράψει τη πρώτη ιστορία της ΑΕΚ και επειδή ήταν αρχισυντάκτης στο «Φως» και μετά στην «ΗΧΩ» προχώρησε στην έκδοση του μικρού πονήματος.

ΝΙΚΗΤΑΣ ΤΣΑΓΓΑΡΙΝΟΣ: Ήταν παναθηναϊκής απόχρωσης και οι εκδότες της «Εγκυκλοπαίδειας των Σπορ» το 1961 τον επέλεξαν για τη συγγραφή του έργου. Δεν ήταν ο ακούραστος ερευνητής έτσι και στην έκδοση αυτή, τα άλλα Σπορ μετά το Ποδόσφαιρο δεν απέκτησαν τη θέση που τους άξιζε.

ΝΙΚΟΣ ΓΚΟΥΜΑΣ: Συνέθεσε με γλαφηρό τρόπο και με το γνωστό του στυλ της αθλητικής διανόησης, το κομμάτι «Ιστορία του Παναθηναϊκού 1908 – 1968» στη Παγκόσμια Εγκυκλοπαίδεια του Αθλητισμού και Ποδοσφαίρου. Αυτά λίγο πριν φύγει από τη πολυτάραχη δημοσιογραφική ζωή. Στη συγγραφή με το Νίκο Γκούμα συνεργάσθηκε ο Τ. Ψαρόπουλος.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΣΟΥΝΕΛΟΣ: Το 1995 κυκλοφόρησε μια έκδοση της ιστορίας του ΠΑΟ χωρίς βέβαια να έχει μια αμεσότητα με το θέμα και το Σύλλογο. Ήταν όμως μια προσπάθεια που συνέβαλε θετικά σε προσφορά γνώσης σ’ ένα τμήμα της αθηναϊκής νεολαίας.

ΠΑΝΟΣ ΦΙΑΜΕΓΚΟΣ: Το 1998 ο Γιάννης Μαλακατές αναζητούσε κάποιον να γράψει την ιστορία του ΠΑΟ για τα 90 χρόνια του Συλλόγου. Ο Πάνος Φιαμέγκος δεν ήταν καθαρόαιμος δημοσιογράφος, αλλά για πολλά χρόνια κυκλοφορούσε κάθε Πρωτοχρονιά μια ετήσια ανασκόπηση και ήταν συγκροτημένος. Μέχρι (και) σήμερα είναι το πληρέστερο ιστορικό βιβλίο για την πορεία του ΠΑΟ σε όλα τα Σπορ. Τον βοήθησαν: Η αγάπη του για τον Σύλλογο και πολλά ιστορικά κείμενα, ο μοναδικός στατιστικός Ν. Πετρόπουλος από το Άργος που πάντα σημειώνει ότι τρέχει, ότι κολυμπάει και ότι παίζει για τον ΠΑΟ, ο Κώστας Γκόντζος, η Σοφία Γιαλελή και φυσικά ο ιδιοκτήτης της Αθλητικής Ηχούς Κλεομένης Γεωργαλάς.

ΣΗΦΗΣ ΒΟΤΖΑΚΗΣ: Τα 100  χρόνια του ΠΑΟ πυροδότησαν 2 εκδόσεις. Ο Οίκος Λιβάνη προηγήθηκε. Βασικός συγγραφέας ο Σήφης Βοτζάκης, αλλά καταλυτική η συμμετοχή του (ας πούμε) βετεράνου αλλά πάντα μεθοδικού Βαγγέλη Μελέκογλου, μπροστάρη της υπόλοιπης ομάδας. Όμως από τις 864 μεγάλου σχήματος σελίδες, 818 είναι αφιερωμένες στο Ποδόσφαιρο, 14 στο Μπάσκετ και 32 σε όλα τα άλλα Σπορ. Στη στενότητα αυτή χάνονται τα μεγάλα ατομικά επιτεύγματα των άλλων αθλημάτων.

ΜΑΚΗΣ ΠΑΠΑΖΗΣΗΣ: Ακολούθησε με ένα χρόνο διαφορά η έκδοση του οίκου «Παρουσία» με τίτλο «Αιώνια Πιστός» με ίδιο μεγάλο σχήμα και 500 σελίδες από τις οποίες οι τελευταίες 30 είναι αφιερωμένες στο Στίβο, το Μπάσκετ και τα άλλα Σπορ. Παρόλο ότι είναι γραμμένο αυτό το βιβλίο σε άλλο ομαδικό στυλ δεν ξεφεύγει από την πεπατημένη.

Οι παραπάνω τολμηροί, διότι στην Ελλάδα οι πωλήσεις βιβλίων παραμένουν μηδενικές, είναι οι βασικοί συγγραφικοί φορείς μαζί με τους ειδικούς ρεπόρτερ. Είδομεν.